کد مطلب:24141 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:285

آمنه در آینه مادری
هنوز نخستین فرزند آمنه پای به گیتی ننهاده بود كه خبرفوت همسر مهربانش او را در اندوه فرو برد. لطف الهی، بردباری، اشعاری كه درسوگ همسر می سراید و رویاهای دوران بارداری و فرزندی كه پیش از تولد با اوسخن می گوید، تنها سرمایه های این زن پاكدامن به شمار می آید; سرمایه هایی كه درسایه آن فرزندش را به دنیا می آورد. شاید از این جهت است كه پیامبر صلی الله علیه وآله را نیز مانند حضرت مسیح علیه السلام به نام مادر بزرگوارش می خواندند.

«جارود» هنگامی كه از نزد رسول خدا برمی گردد، خطاب به قبیله اش چنین می سراید: «اتیتك یابن آمنه الرسولا لكی بك اهتدی النهج السبیلا» [1] ای پسر آمنه، ای رسول، آمدم سوی تو تا به وسیله تو به راه راست هدایت شوم.

و اینك پس از گذشت قرنها، مسلمانان با نام این بشر آسمانی در كره زمین به پاخاسته، نماز عشق می خوانند.

بر ماذنه های جاودانه تاریخ بانگ «اشهد ان محمدا رسول الله » گوش زمان را نوازش می دهد و یاد و خاطره جاودانه مادر خورشید را در سینای دلها زنده می سازد. آری، تا پایان آفرینش، هر مسلمانی در هر كجای تاریخ و هر سرزمینی بشكفد، رویش او وامدار بارش لطف الهی از دامان این مادر مهربان است.


[1] بحارالانوار، ج 15، ص 247.